mri_6889
October 4th, 2016, 19:39
سلام.
تا پارسال و سالهای قبل من از سایتهای فروشنده ارزهای الکترونیکی، حساب های آنلاین خودم رو شارژ میکردم. امّا کم کم سایتهایی که باهاشون کار میکردم، شروع کردن به تغییر رویه. بدین صورت که میگفتن اگر میخواهید از ما ارز بخرید، باید کپی کارت ملّی و شماره تلفن ثابت خود را برای ما ارسال کنید و خلاصه طی فرآیندی وریفای(احراز هویت) کنید. خوب ظاهرا علّت هم این بود که عدّه ای با کارتهای دیگران(بدون اجازه صاحبانشان)، اقدام به خرید ارزهای اینترنتی از این سایتهای کرده بودند و در جریان شکایت صاحب کارت بانکی، صاحب سایت صرفا به دلیل اینکه پول از حساب دارنده کارت به حساب او منتقل شده بود محکوم میشد. دادگاه هم توجه نمیکرد که کارت بطور غیر مجاز توسّط شخصی برای خرید از سایت او استفاده شده و صاحب سایت خطاکار نبوده و اینکه باید استفاده کننده کارت را از طریق IP ردیابی کنند. به دلیل همین خلاء های قانونی، تنها راه باقی مانده برای صاحبان سایت فروشنده ارز الکترونیکی این شد که از خریداران درخواست کپی کارت ملّی و شماره تلفن ثابت کنند تا درصورت بروز شکایت، بتوانند مشخصات استفاده کننده کارت را به مراجع قانونی ارائه دهند.
درست است که صاحب سایت حق دارد خریدار را احراز هویت کند، امّا مشکل دو چیز است:
1- خریدار هم نمیتواند کپی کارت ملّی خود را در اختیار هر فردی که او را نمیشناسد قرار دهد. چون:
الف: تجربه نشان داده که بسیاری از سایتهای فروشنده ارز با وجود مدّتها فعالیت صادقانه، ناگهان تعطیل کنند و بروند و دسترسی به آنها غیر ممکن باشد(نمونه آن را در سایت exchanging.ir میتوانید پیدا کنید). البتّه الزاما نه به دلیل کلاه برداری. بنابراین در درنیای مجازی اعتماد به سایتهایی مثل قارچ زیاد شده اند کار مشکلی است.
ب: تجربه افراد مختلف نشان داده که حتّی کپی کارت ملّی هم میتواند مورد سوء استفاده افراد نا اهل قرار گیرد. این فرد نا اهل میتواند همان صاحب سایت باشد یا حتّی شخص هکری که از ضعف امنیتی سایت او استفاده میکند و به سایتش نفوذ میکند. یا مثلا شخصی با صاحب سایت مشکل پیدا میکند یا صاحب سایت رقیب او است مانند کسانی که علیه هم اتک میزنند، سایت او را هک کرده و اسکن کارت ملی مشتریان او را مورد دستبرد و سوء استفاده قرار دهد.
ج: اسکن کارت ملّی میتواند دست کم به شکل ثبت نام سیمکارت تلفن همراه به نام مشتریان یک سایت و فروش سیمکارتها بصورت سیمکارت فعال به افرادی که خواهان سیمکارت فعال هستند صورت گیرد. روندی که هم اکنون توسّط بسیاری از دفاتر پیشخوان با کپی کارت ملی افراد انجام میشود. سوء استفاده از سیمکارتهایی که به نام شما(مشتریان سایت) خورده است و روحشان هم خبر ندارد میتواند مشکلات جدی برای آنها ایجاد کند. اشکال دیگر سوء استفاده از کپی کارت ملی هم متصور است.
د: اگر قرار باشد مشتریان به سایتهای فروشنده اسکن کارت ملی را بدهند، دست کم سعی میکنند از سایتهای معروف بیشتر استفاده کنند. همچنین سعی خواهند کرد که از سایت مشخصی خرید کنند. زیرا: مشتریان نمیتوانند اسکن کارت ملی خود را در اختیار ده ها سایت فروشنده ارز الکترونیکی قرار دهند. این موضوع به ضرر خود فروشندگان هم تمام میشود و فروش را خصوصا برای فروشندگانی که کمتر مشهور هستند مشکل وخواهد کرد و موجب نوعی انحصار توسّط سایتهای مشهور میشود. بنابراین حداقل سایتهای کمتر مشهور، بهتر است از روشهای جایگزین برای جذب مشتری استفاده کنند.
2-خرید از افرادی که دارای سایت نیستند نیز دارای مشکل اعتماد سازی است. اعتمادی که ممکن است در چند خرید اوّل و خریدهای کوچک توسّط فروشنده ایجاد شود تا بعدا در خریدهای بعدی و بزرگتر مورد سوء استفاده قرار گیرد.
3-خرید ارزهای الکترونیکی مگر بیش از خرید اینترنتی است. خرید اینترنتی از فروشگاه های اینترنتی هم انجام میشود. فروشگاه های اینترنتی چگونه میتوانند بدون احراز هویت، به مشتریان سرویس دهند؟ چرا فروشندگان ارز آنلاین نمیتوانند؟ چون به هرحال مشکل خرید غیر مجاز با کارت بانکی دیگران از یک فروشگاه اینترنتی هم میتواند رخ دهد. پاسخ این است که فروشگاه هایی که کالای فیزیکی میفروشند، دست کم آدرس دریافت کننده کالا را دارند.
4-اگر قرار بر احراز هویت باشد، این حقّ مشتریان است که آنها هم متقابلا فروشنده را نیز احراز هویت نمایند. چرا احراز هویت صرفا به شکل یک طرفه شکل میگیرد. اگر فروشنده از کپی کارت ملّی سوء استفاده کرد، یا به دلیل عدم تامین امنیت سایتش، کارت ملی مشتریان مورد سوء استفاده هکرها قرار گرفت، مشتریان چگونه میتوانند از فروشنده ای که بعضا حتّی نام و نام خانوادگی خود را در سایتش قرار نداده است شکایت کند؟
پیشنهاد:
آیا بهتر نیست بجای فرآیندی درخواست کارت ملّی برای احراز هویت، از روشهای دیگری استفاده شود؟ روشهای پیشنهادی:
1-تایید شماره موبایل از طریق ارسال کد پیامکی
2-تایید شماره تلفن ثابت از طریق تماس با فرد
3-تایید آدرس در خریدهای بیشتر از سقف معین از طریق ارسال یک نامه حاوی کد یکتا برای مشتریان و الزام به وارد کردن کد در سایت(روش مورد استفاده enamad و سازمان مالیات و حتی وب مانی)
4-درخواست موراد کم خطر از کارت ملّی مانند قبض تلفن و آب و برق و...
توجه داشته باشید که ترکیبی از روشهای بالا حتّی از اسکن کارت ملّی موثر تر خواهد بود.
نظر شما چیست؟
تا پارسال و سالهای قبل من از سایتهای فروشنده ارزهای الکترونیکی، حساب های آنلاین خودم رو شارژ میکردم. امّا کم کم سایتهایی که باهاشون کار میکردم، شروع کردن به تغییر رویه. بدین صورت که میگفتن اگر میخواهید از ما ارز بخرید، باید کپی کارت ملّی و شماره تلفن ثابت خود را برای ما ارسال کنید و خلاصه طی فرآیندی وریفای(احراز هویت) کنید. خوب ظاهرا علّت هم این بود که عدّه ای با کارتهای دیگران(بدون اجازه صاحبانشان)، اقدام به خرید ارزهای اینترنتی از این سایتهای کرده بودند و در جریان شکایت صاحب کارت بانکی، صاحب سایت صرفا به دلیل اینکه پول از حساب دارنده کارت به حساب او منتقل شده بود محکوم میشد. دادگاه هم توجه نمیکرد که کارت بطور غیر مجاز توسّط شخصی برای خرید از سایت او استفاده شده و صاحب سایت خطاکار نبوده و اینکه باید استفاده کننده کارت را از طریق IP ردیابی کنند. به دلیل همین خلاء های قانونی، تنها راه باقی مانده برای صاحبان سایت فروشنده ارز الکترونیکی این شد که از خریداران درخواست کپی کارت ملّی و شماره تلفن ثابت کنند تا درصورت بروز شکایت، بتوانند مشخصات استفاده کننده کارت را به مراجع قانونی ارائه دهند.
درست است که صاحب سایت حق دارد خریدار را احراز هویت کند، امّا مشکل دو چیز است:
1- خریدار هم نمیتواند کپی کارت ملّی خود را در اختیار هر فردی که او را نمیشناسد قرار دهد. چون:
الف: تجربه نشان داده که بسیاری از سایتهای فروشنده ارز با وجود مدّتها فعالیت صادقانه، ناگهان تعطیل کنند و بروند و دسترسی به آنها غیر ممکن باشد(نمونه آن را در سایت exchanging.ir میتوانید پیدا کنید). البتّه الزاما نه به دلیل کلاه برداری. بنابراین در درنیای مجازی اعتماد به سایتهایی مثل قارچ زیاد شده اند کار مشکلی است.
ب: تجربه افراد مختلف نشان داده که حتّی کپی کارت ملّی هم میتواند مورد سوء استفاده افراد نا اهل قرار گیرد. این فرد نا اهل میتواند همان صاحب سایت باشد یا حتّی شخص هکری که از ضعف امنیتی سایت او استفاده میکند و به سایتش نفوذ میکند. یا مثلا شخصی با صاحب سایت مشکل پیدا میکند یا صاحب سایت رقیب او است مانند کسانی که علیه هم اتک میزنند، سایت او را هک کرده و اسکن کارت ملی مشتریان او را مورد دستبرد و سوء استفاده قرار دهد.
ج: اسکن کارت ملّی میتواند دست کم به شکل ثبت نام سیمکارت تلفن همراه به نام مشتریان یک سایت و فروش سیمکارتها بصورت سیمکارت فعال به افرادی که خواهان سیمکارت فعال هستند صورت گیرد. روندی که هم اکنون توسّط بسیاری از دفاتر پیشخوان با کپی کارت ملی افراد انجام میشود. سوء استفاده از سیمکارتهایی که به نام شما(مشتریان سایت) خورده است و روحشان هم خبر ندارد میتواند مشکلات جدی برای آنها ایجاد کند. اشکال دیگر سوء استفاده از کپی کارت ملی هم متصور است.
د: اگر قرار باشد مشتریان به سایتهای فروشنده اسکن کارت ملی را بدهند، دست کم سعی میکنند از سایتهای معروف بیشتر استفاده کنند. همچنین سعی خواهند کرد که از سایت مشخصی خرید کنند. زیرا: مشتریان نمیتوانند اسکن کارت ملی خود را در اختیار ده ها سایت فروشنده ارز الکترونیکی قرار دهند. این موضوع به ضرر خود فروشندگان هم تمام میشود و فروش را خصوصا برای فروشندگانی که کمتر مشهور هستند مشکل وخواهد کرد و موجب نوعی انحصار توسّط سایتهای مشهور میشود. بنابراین حداقل سایتهای کمتر مشهور، بهتر است از روشهای جایگزین برای جذب مشتری استفاده کنند.
2-خرید از افرادی که دارای سایت نیستند نیز دارای مشکل اعتماد سازی است. اعتمادی که ممکن است در چند خرید اوّل و خریدهای کوچک توسّط فروشنده ایجاد شود تا بعدا در خریدهای بعدی و بزرگتر مورد سوء استفاده قرار گیرد.
3-خرید ارزهای الکترونیکی مگر بیش از خرید اینترنتی است. خرید اینترنتی از فروشگاه های اینترنتی هم انجام میشود. فروشگاه های اینترنتی چگونه میتوانند بدون احراز هویت، به مشتریان سرویس دهند؟ چرا فروشندگان ارز آنلاین نمیتوانند؟ چون به هرحال مشکل خرید غیر مجاز با کارت بانکی دیگران از یک فروشگاه اینترنتی هم میتواند رخ دهد. پاسخ این است که فروشگاه هایی که کالای فیزیکی میفروشند، دست کم آدرس دریافت کننده کالا را دارند.
4-اگر قرار بر احراز هویت باشد، این حقّ مشتریان است که آنها هم متقابلا فروشنده را نیز احراز هویت نمایند. چرا احراز هویت صرفا به شکل یک طرفه شکل میگیرد. اگر فروشنده از کپی کارت ملّی سوء استفاده کرد، یا به دلیل عدم تامین امنیت سایتش، کارت ملی مشتریان مورد سوء استفاده هکرها قرار گرفت، مشتریان چگونه میتوانند از فروشنده ای که بعضا حتّی نام و نام خانوادگی خود را در سایتش قرار نداده است شکایت کند؟
پیشنهاد:
آیا بهتر نیست بجای فرآیندی درخواست کارت ملّی برای احراز هویت، از روشهای دیگری استفاده شود؟ روشهای پیشنهادی:
1-تایید شماره موبایل از طریق ارسال کد پیامکی
2-تایید شماره تلفن ثابت از طریق تماس با فرد
3-تایید آدرس در خریدهای بیشتر از سقف معین از طریق ارسال یک نامه حاوی کد یکتا برای مشتریان و الزام به وارد کردن کد در سایت(روش مورد استفاده enamad و سازمان مالیات و حتی وب مانی)
4-درخواست موراد کم خطر از کارت ملّی مانند قبض تلفن و آب و برق و...
توجه داشته باشید که ترکیبی از روشهای بالا حتّی از اسکن کارت ملّی موثر تر خواهد بود.
نظر شما چیست؟