چرا در کشور ما به جای اینکه روز به روز به سمت اقتصاد باز حرکت کنیم به سمت محدودیت گام بر می داریم؟
امروز موضوعی رو در یکی از سایت ها دیدم
دیدم که سایت مورد نظر پنج تا لگو گذاشته و تازه اینها هر کدوم خودشون هفت تا خوان دارن !
1.لوگوی اتحادیه نظام صنفی رایانه ای ,
2.لوگوی عضو اتحادیه کشوری کسب و کارهای مجازی
3.نماد اعتماد الکترونیکی
4.ساماندهی
5.انجمن صنفی کسب و کار اینترنتی
نمی خواستم این تاپیک رو ایجاد کنم . خیلی به خودم گفتم به من چه . به درک ! اما واقعا روح و روانم رو داره سومباده می کشه وقتی می بینم
چرا در کشور من ایران ماها هیچ موقع نمی تونیم آدم بشیم و عین آدم شفاف و صادف به سمت تجارت آزاد و باز گام برداریم ؟
چرا ما همیشه سمت و سوی نگرش قل و زنجیر کردن دست و پای مردم حرکت می کنیم ؟ و رفتارمون در قبال کار همراه به تفکر محدودیت زا هست به جای تفکر آزاد نگر
می دونم تاپیکم تند و صریح هست . اما واقعا ملت خسته هستن آخه تا کی ماها باید اسیر و گرفتار عده ای با نگرش های محدودیت زا باشیم؟
برای من عجیبه چرا سایتی مثل PayPal این همه لوگو و تاییدیه نداره ؟ چرا amazon نداره ؟ چرا اونها با فرا بال کار میکنن ولی نصف عمر ما ( اگر بخوایم درست کار کنیم )
باید در راهروهای مالیات و نظام صنفی و ساماندهی و گرفتن مجوز و تاییدیه و کوفت و زهر مار بگذره ؟
اساسا دلیل این همه اذیت کردن ها چی هست ؟
اگر واقعا می خوان همه کار خودکار انجام بشه می تونن دیتابیس هر جایی رو به هم دیگه وصل کنن و در کسری از ثانیه استعلام بگیرن
بدون اینکه شخصی ازار و اذیت ببینه . بدون اینکه اصلا متوجه بشه و بتونه با لذت و با فراغ بال در کشور خودش از کار کردن لذت ببره . ایده پردازی کنه و شغل افرینی کنه
خیلی برام عجیبه همه گانگسترهای دنیا میرن آمریکا اونجا نمی دونم با ملت چی کار می کنن همه هم مالیاتشون رو می دن هم از کار لدت می برن. اینجا ادم توبه می کنه یک کاری رو بخواد بکنه
خیلی ناراحت و متاسفم و با اینکه هیچ کاری از دست من نوعی و امثال من بر نمیاد ( در حالی که خیلی از این افراد اجرایی رو می تونیم بزاریم تو جیب بغلیمون )
باید هر روز بشینم و از ایجاد محدودیت های فرسایتی گام به گام و پله به پله و اذیت آهسته و ملایم دستگاههای اجرایی دندان به دندان بسایم و تماشا کنم
پاسخ با نقل قول