- صرف نظر از اين كه قصد داشته باشيد سخت افزارهاي قديمي را به يك سرور جديد منتقل کنيد يا بخواهيد سيستم عامل جديدي را راه اندازي كرده يا حتي درآمد حاصل از سرمايه گذاري خود را افزايش دهيد، مجازي سازي براي شرکت هاي كوچك مزاياي متعددي را به دنبال دارد و در اين رابطه محصولات بسياري دردسترس قرار دارد...
بازار مجازي سازي توسط سه فروشنده اصلي كنترل مي شود. رتبه اول اين بازار متعلق به VMWare است كه مجموعه اي از محصولات متنوع شامل VMWare Server را عرضه مي كند. رتبه دوم، در اختيار شركت مايكروسافت و فناوري Virtual Server 2005 R2 قرار دارد. شركت Critix نيز كه به تازگي مالكيت فناوري Xenserver را (كه در حقيقت يك نسخه تجاري از فناوري مجازي سازي كدباز Xen است) به دست آورده، در رتبه سوم قرار دارد. تمام اين فناوري ها به منظور استفاده در شركت هاي كوچك توليد و عرضه شده اند و امكان دريافت رايگان آن ها از اينترنت وجود دارد. در اينجا، فناوري هاي مذكور را مورد بررسي و آزمون قرار داده ايم.
Virtual Server 2005 R2 SP1
تا هنگام عرضه پلتفرم HyperV توسط مايكروسافت، فناوريVirtual Server 2005 R2 پلتفرم اصلي اين شركت براي مجازي سازي محسوب مي شد. اين فناوري در هر دو نوع پردازنده 32 بيتي و 64 بيتي قابل اجرا بوده و آخرين نگارش آن موسوم به SP1 از فناوري هاي Intel-VT و AMD-V پشتيباني مي كند؛ در حالي كه داشتن فناوري هاي مذكور پيش نياز نيست. سيستم عامل ويندوز بايد روي يك سرور ميزبان نصب شود و بهترين گزينه براي اين كار ويندوز سرور 2003 است. در صورت نصب روي يك سيستم 64 بيتي محدوديت تعداد ماشين هاي مجازي از 64 به512 عدد به ازاي هر سرور افزايش مي يابد. اين در حالي است كه حافظه اختصاصي هريك از ماشين هاي مجازي نيز از 3,64 گيگابايت به 256 گيگابايت مي رسد. توجه به اين نكته ضروري است كه صرف نظر از پردازنده سيستم ميزبان، ماشين هاي مجازي مهمان را فقط مي توانيد به صورت 32 بيتي اجرا كنيد و براي هرماشين مجازي فقط امكان استفاده از يك پردازنده مجازي وجود دارد.
راه اندازي چنين سيستمي بسيار ساده است. كافي است از اجراي IIS توسط سيستم عامل ميزبان مطمئن شده و نرم افزار را با استفاده از برنامه مربوط نصب كنيد. پس از اين كار توسط يك مرورگر و با استفاده از يك مؤلفه ActiveX كه به منظور كنترل راه دور ايجاد شده است، مي توانيد ماشين هاي مجازي را ايجاد و مديريت كنيد. در صورت مديريت مجوزهاي كاربران با استفاده از Active Directory و بهره گيري از ابزار System Center Virtual Machine Manager براي مديريت همزمان چندين سرور، امكان فعال سازي سيستم كدگذاري SSL نيز وجود دارد. ماشين هاي مجازي مهمان مي تواند سيستم عامل هاي ويندوز يا لينوکس باشند كه به منظور بهبود كارايي و سرعت از بسته هاي نرم افزاري Virtual Machine Addition استفاده مي كنند. با وجود اين، از سيستم عامل ويستا فقط براي مقاصد غيرتوليدي پشتيباني مي شود و تعداد پلتفرم هاي لينوکس كه به صورت رسمي پشتيباني مي شوند، محدود است. در آزمون انجام شده دريافتيم مديريت نرم افزار مايكروسافت بسيار ساده است. ماشين هاي مجازي را مي توان از ابتداي كار به وجود آورد، آن ها را كپي و جابه جا كرد و به منظور جابه جايي سرورهاي فيزيكي موجود، ابزارهاي جداگانه اي شامل برنامه ها و تنظيمات مربوطه در دسترس است. قابليت بهينه سازي سيستم به واسطه توزيع كار بين ماشين هاي مجازي يا تخصيص درصد ثابتي از توان پردازشي به هريك از آن ها ويژگي جالب توجهي است. يكي ديگر از ويژگي هاي مفيد اين نرم افزار امكان نصب و دسترسي به هاردديسك هاي مجازي به صورت Offline است. با استفاده از اين ويژگي نيازي به راه اندازي ماشين مجازي مربوط نيست. در نگارش SP1 از ابزار Volume Shadow Copy Service نيز پشتيباني شده و به اين ترتيب امكان تهيه نسخه پشتيبان از ماشين هاي مجازي فعال فراهم شده است. با وجود اين، برخلاف نرم افزار Xenserver Enterprise راهكاري براي انتقال فعال ماشين هاي مجازي وجود ندارد.
VMWare Server 2.0
يكي از مزاياي اصلي VMWare Server اين است كه امكان ميزباني توسط هر دو نوع سرور ويندوز و لينوکس را دارد. هر نوع سرور ممكن است داراي پردازنده 32 يا 64 بيتي باشد. به علاوه، با وجود اين كه استفاده از فناوري هاي مجازي سازي Intel-VT و AMD-V تا هنگامي كه نخواهيد از سيستم عامل هاي مهمان 64 بيتي پشتيباني كنيد، ضروري نيستند، هردو فناوري مذكور پشتيباني شده اند. نرم افزار مورد بررسي در اينجا نسخه آزمايشي VMWare Server 2.0 است كه در اواسط سال 2008 عرضه شد. با وجود اين، براي انجام فرآيند توليد پيشنهاد مي كنيم از نسخه 1.0 اين نرم افزار كه پايداري بسيار بيشتري دارد، استفاده كنيد. تمام نسخه هاي بعد از ويندوز 2000 با پشتيباني از Windows Server 2008 مي توانند نرم افزار VMWare Server را ميزباني كنند. در مقابل، پشتيباني وسيعي ازميزبانان لينوكس شامل 5.1 RHEL (سرنام Red Hat Enterprise Linux) و آخرين نگارش Novell SUSE و Ubuntu به عمل آمده است. به همين ترتيب، فهرستي از سيستم عامل هاي مهمان شامل سولاريس شرکت سان و مجموعه اي از نسخه هاي مختلف ويندوز و لينوكس همراه نسخه هايVista Business ،Windows Server 2008، ش Vista Ultimate و RHEL5 وجود دارد.
ساير بهبودهاي آخرين نسخه شامل قابليت پيكربندي ماشين هاي مجازي با استفاده از هشتاد گيگابايت رم (در نگارش VMWare Server 1.0 رم به 3,6 گيگابايت محدود است) و ده مبدل مجازي شبكه است. در هر دو نگارش قابليت SMP دوطرفه در دسترس بوده و در Server 2.0 به ازاي هر نسخه مي توانيد تا 64 ماشين مجازي را با قابليت پشتيباني از دستگاه هاي پرسرعت USB 2 راه اندازي كنيد. به علاوه، براي تبديل سرورهاي فيزيكي به ماشين هاي مجازي ابزارهاي موردنياز نيز در اختيار بوده و ابزارهاي پيش ساخته متعددي در قالب VMWare وجود دارند. نصب سيستم بسيار ساده است، اما در نحوه مديريت اين محصول تغييرات عمده اي به چشم مي خورد. در Server 1.0 براي ساخت، مديريت و اجراي ماشين هاي مجازي از يك كنسول ويندوز و يك رابط انتخابي وب استفاده مي شود. در VMWare Server 2.0 اين رويكرد با يك كنسول مبتني بر مرورگر جايگزين شده است. با استفاده از اين كنسول دسترسي به ترمينال ها ساده شده، اما از ديدگاه ما كار با آن به سادگي رابط گرافيكي قديمي نيست. به علاوه، در نگارش آزمايشي به چندين اشكال برخورديم كه بايد در نسخه نهايي نرم افزار اصلاح شوند.
Xenserver v4
تفاوت Xenserver با دو محصول ديگر در اين است كه نرم افزار اخير از نوع هايپروايزر(Hypervisor) است. به اين معني كه براي شروع كار با Xenserver به سيستم عامل ميزبان نيازي نداريد. كافي است CD موردنياز براي نصب را درون درايو يك كامپيوتر قرار داده و با استفاده از آن سيستم را راه اندازي كنيد. سپس مي توانيد تمام نرم افزارهاي وردنياز را براي ميزباني ماشين هاي مجازي لينوكس و ويندوز بارگذاري كنيد. هايپروايزر نرم افزار Xenserver از نوع 64 بيتي است، بنابراين با وجود اين كه ماشين هاي مجازي مي توانند به هر دو صورت 32 بيتي يا 64 بيتي اجرا شوند، نيازمند حداقل يك پردازنده64 بيتي هستيد. براي اجراي سيستم عامل هاي مهمان ويندوز نيازمند پردازنده هاي Intel-VT و AMD-V با قابليت پشتيباني از Windows Server 2000 SP4، XP و Server 2003 و همچنين اغلب نسخه هاي اصلي لينوكس به صورت استاندارد هستيد. در نسخه آزمايشي 4,1 كه مورد آزمون قرار گرفت، ويندوز ويستا (فقط در حالت 32 بيتي) در دسترس قرار داشته، به علاوه مقياس پذيري و كارايي اين نگارش كه انتظار مي رود در اواسط سال جاري عرضه شود، افزايش يافته است.
سه نسخه از اين نرم افزار عرضه خواهد شد كه شروع آن با يك نسخه Express رايگان است. اين نگارش براي شركت هاي كوچك كارايي دارد، اما فقط به دو پردازنده فيزيكي و چهار گيگابايت حافظه محدود شده و فقط چهار مهمان فعال را پشتيباني مي كند. بنابراين براي ارائه خدمات به ساير مشتريان بايد از ساير نسخه ها استفاده شود. با به روزرساني سيستم به نسخه هاي Enterprise يا Standard هيچ محدوديتي براي تعداد پردازنده وجود ندارد؛ به علاوه هر سرور مي تواند تا 128 گيگابايت و هر ماشين مجازي تا 32 گيگابايت رم را مورد استفاده قرار دهد. نسخه Enterprise مي تواند از ابزارهاي ذخيره سازي مشترك iSCSI يا NAS نيز بهره گرفته و شامل ابزاري موسوم به Xenmotion است كه امكان جابه جايي ماشين هاي مجازي فعال بين سرورها را فراهم مي كند. با وجود اين، هزينه استفاده از نسخه هاي مذكور كم نيست. به عنوان مثال، امتياز سالانه نسخه Standard همراه پشتيباني، از ششصد دلار آغاز مي شود.
براي مديريت راه دور Xenserver از يك برنامه Xencenter مبتني بر ويندوز استفاده مي شود. برنامه مذكور قابليت مديريت همزمان چندين سرور و ادغام سرورهاي جديد را فراهم مي كند. با وجود اين كه كنسول توكار Xencenter كارايي خوبي دارد، ما ترجيح مي دهيم براي دسترسي به سيستم عامل هاي مهمان ويندوز از Remote Desktop استفاده كنيم. از طرفي ساخت ماشين هاي مجازي جديد با استفاده از قالب هاي آماده، سريع و آسان بوده و مي توانيد قالب هاي دلخواه خود را پيكربندي كنيد. تعداد زيادي از گزينه هاي شبكه و ماشين هاي مجازي وجود دارند كه مي توان از آن ها كپي يا نسخه پشتيبان تهيه كرد. به علاوه، براي ميزبان هاي لينوكس يك ابزار تبديل ماشين هاي فيزيكي به مجازي در اختيار قرار گرفته است. شركت دل نيز به تازگي Xenserver را به عنوان يكي از برنامه هاي استاندارد در سرورهاي Poweredge تعبيه كرده است. يكي ديگر از قابليت هاي مفيد اين نرم افزار سازگاري با قالب Microsoft VHD است.
انتخاب نهايي
انتخاب بين پلتفرم هاي مجازي سازي موجود در اين گروه آزمون بسيار مشکلي است. تمام اين فناوري ها قابليت هاي متعددي داشته و به سادگي براي شرکت هاي كوچك راه اندازي مي شوند، اما بين آن ها محدوديت ها و تفاوت هاي مهمي وجود دارد. براي مثال Virtual Server 2005 R2 SP1 محصول شركت مايكروسافت نيازمند يك ميزبان با مجوز كامل دسترسي است و فقط مي تواند سيستم عامل هاي مهمان 32 بيتي را اجرا كند. در مقابل، سيستم عامل مهمان ممكن است ويندوز يا لينوكس باشد و از رابط مديريت مرورگرمحور زيبايي بهره مند است. به علاوه، امكان راه اندازي مجزاي چندين هاردديسک وجود داشته و مي توان ماشين هاي مجازي را به يك پلتفرم Hyper-V جديد منتقل كرد. اگر يك سرور ويندوز ذخيره در اختيار داريد و محدوديت هاي اين فناوري برايتان مشكل ساز نيست، اين فناوري ارزش امتحان را دارد. در غير اين صورت بهتر است به سراغ ساير فناوري ها برويد. از طرف ديگر، امكان ميزباني VMWare Server توسط ويندوز سرور و لينوكس وجود دارد و از سيستم عامل هاي مهمان 32 و 64 بيتي پشتيباني مي كند. به علاوه، با استفاده از اين فناوري در ماشين هاي مجازي از قابليت SMP مجازي دوطرفه و پشتيباني دستگاه هاي پرسرعت USB2 نيز بهره مند مي شويد.
نرم افزار Xenserver يك هايپروايزر از نوع 64 بيتي است كه مي توان آن را روي يك سرور عادي نصب كرد تا با اجراي سيستم عامل ويندوز يا لينوكس مجموعه اي از ماشين هاي مجازي 32 و 64 بيتي را ميزباني كند.
اين قابليت ها در فناوري مايكروسافت وجود ندارد. به هرحال نسخه VMWare Server 2.0 به صورت آزمايشي عرضه شده و به كارگيري آن براي فرآيند توليد توصيه نمي شود. با وجود اين كه مي توان نرم افزار VMWare Server 1.0 را به عنوان جايگزين فناوري اخير به كار گرفت، بايد توجه داشت نسخه 1.0 كارايي كمتري دارد. بنابراين توصيه ما استفاده از فناوري Xenserver v4 محصول شركت Citrix است. فناوري Xenserver به عنوان يك محصول هايپروايزر بدون نياز به سيستم عامل ميزبان يا هرنوع هزينه اضافي ديگر حداكثر كارايي را در اختيار مي گذارد. اين فناوري از سيستم عامل هاي مهمان 64 بيتي پشتيباني كرده و با وجود اين كه نسخه رايگان Express فقط قابليت اجراي همزمان چهار ماشين مجازي را دارد، قادر است اغلب نيازهاي شرکت هاي كوچك را تأمين كند. به علاوه، نصب و كار با فناوري Xenserver ساده است و آن را به انتخاب مناسبي براي شركت كوچك با سرمايه اندك تبديل مي كند.
