آشنایی با مدل مرجع osi

آشنائی با مدل مرجع OSI

OSI از کلمات Open Systems Interconnect اقتباس و يک مدل مرجع در رابطه با نحوه ارسال پيام بين دو نقطه در يک شبکه مخابراتی و يا کامپيوتری است . هدف عمده مدل فوق، ارائه توصيه ها و راهنمائی های لازم به توليد کنندگان محصولات شبکه ای به منظور توليد محصولاتی سازگار با ساير توليد کنندگان است .
مدل OSI توسط کميته IEEE ايجاد شده است . با استفاده از مدل فوق ، محصولات توليد شده توسط توليد کنندگان مختلف امکان کار با يکديگر را پيدا خواهند کرد ( سازگاری بين محصولات ) . مشکل عدم سازگاری بين محصولات توليدشده توسط شرکت های بزرگ توليد کننده تجهيزات سخت افزاری ، زمانی آغاز گرديد که شرکت HP تصميم به توليد يک محصول شبکه ای نمود و اين محصول با محصولات مشابه ساير شرکت ها ( مثلا" IBM ) سازگار نبود . با توجه به مشکل فوق ، در صورتی که قصد تهيه چهل کارت شبکه برای سازمان خود را داشته باشيد ، می بايست ساير تجهيزات مورد نياز شبکه را نيز از همان توليد کننده تهيه می نموديد ( اطمينان از سازگاری بين آنان ) . مشکل فوق تا زمان ايجاد مدل مرجع OSI همچنان وجود داشت و به عنوان يک معظل بزرگ در اين زمينه مطرح بود .
مدل OSI دارای هفت لايه متفاوت است که هر يک از آنان به منظور انجام عملياتی خاص ، طراحی شده اند . بالاترين لايه ، لايه هفت و پائين ترين لايه ، لايه يک است . در زمان ارسال داده از يک کامپيوتر به کامپيوتر ديگر ، داده ها حرکت خود را از لايه هفتم آغاز نموده و پس از تبديل به سگمنت ، ديتاگرام ، بسته اطلاعاتی ( Packet ) و فريم ، در نهايت از طريق محيط انتقال ( مثلا" کابل ) برای کامپيوتر مقصد ارسال می گردند .

http://iranitgroup.ir/images/maghalat/92/01/OSI1.jpg

عملکرد هر يک از لايه های مدل مرجع OSI :

• لايه Application ( لايه هفتم )
  □ ارائه سرويس های شبکه به برنامه ها ( نظير پست الکترونيکی ، ارسال فايل ها و ... )
  □ تشخيص زمان لازم به منظور دستيابی به شبکه
  
• لايه Presentation ( لايه ششم )
  □ ايجاد اطمينان لازم در رابطه با قابل استفاده بودن داده برای سيستم دريافت کننده
  □ فرمت داده
  □ ساختمان های داده
  □ توافق در رابطه با گرامر انتقال داده برای لايه Application
  □ رمزنگاری داده
  
• لايه Session ( لايه پنجم )
  □ ا يجاد ، مديريت و خاتمه ارتباط برقرار شده بين برنامه ها
  
• لايه Transport ( لايه چهارم )
  □ در ارتباط با رويکردهای متفاوت حمل داده بين کامپيوترهای ميزبان
  □ حمل مطمئن داده
  □ ايجاد ، مديريت و خاتمه مدارات مجازی
  □ تشخيص و برطرف نمودن خطاء
  □ تقسيم داده به فريم و نسبت دهی يک دنباله عددی مناسب به هر يک از آنان
  □ پروتکل های TCP، UDP و SPX در اين لايه قرار دارند .
  
• لايه Network ( لايه سوم )
  □ ارائه ارتباط و مسير انتخابی برای دو سيستم
  □ حوزه روتينگ
  □ پاسخ به سوالات متعددی نظير نحوه ارتباط سيستم های موجود در سگمنت های متفاوت شبکه
  □ آدرس های مبداء ، مقصد ، Subnet و تشخيص مسير لازم
  □ پروتکل های IP و IPX در اين لايه استفاده می گردند .
  
• لايه Datalink ( لايه دوم )
  □ انتقال مطمئن داده از طريق محيط انتقال
  □ آدرس دهی فيزيکی و يا سخت افزاری ( MAC ) ، توپولوژی شبکه
  □ فريم ها در اين لايه قرار دارند.
  
• لايه Physical ( لايه اول )
  □ کابل ها ، کانکتورها ، ولتاژها ، نرخ انتقال داده
  □ ارسال اطلاعات به صورت مجموعه ای از بيت ها ، سيگنال های الکتريکی و اينترفيس های سخت افزاری
  منبع: srco.ir